Jakby to najprościej wyrazić - film oryginalnością nie grzeszy. Ot, w kanadyjskiej metropolii zauważony zostaje przyrost populacji szczurów. Wkrótce wyrośnięte i, jak się okazuje, krwiożercze gryzonie wypełzną na ulice, by zaspokoić swój głód... Sprytna pani naukowiec i wuefista łączą siły, aby ostrzec mieszkańców przed niebezpieczeństwem i zminimalizować jego efekty, niestety (to ci niespodzianka!) nikt nie bierze ich na poważnie ("szczury były i będą") i szybko zostają zdani sami na siebie. Aby nikt się nie nudził, twórcy dorzucają hektolitry taniego koktajlu psychologicznego i szczyptę obyczajowego romansidła - pani naukowiec spędza z wuefistą noc, jednak jego prześladuje zakochana w nim uczennica, której związek z chłopakiem przechodzi kryzys. Na dodatek uzależnione od telewizji dziecko, skąpy burmistrz i "special appearance" gwiazdy "Lśnienia" czyli Scatmana Crothersa w dość żenującej, choć krótkiej roli badacza terenu. Ach, prawie zapomniałem o prawdziwych bohaterach tej opowieści - nasze szczurki prezentują się groteskowo i dość zabawnie (w pewnym momencie wydawały mi się susłami z doczepionymi gumowymi ogonami), ale przynajmniej nie można tu narzekać na brak krwi. Tropią, atakują, gryzą i przegryzają ludzką tkankę, bon appetit. Na plus jeszcze muzyka. 4/10.